Ik doe een experiment met mijn honden. Ik hou niet van dierproeven, maar dit is een hondvriendelijke. Vandaag mogen de honden beslissen hoe we lopen, hoe hard we lopen, en of we uberhaupt wel lopen. En ik ben nieuwsgierig waarvoor ze kiezen.

Lisa is altijd heel druk met snuffelen, helemaal in nieuwe wandelgebieden. Ze is een nieuwsgierig type, en is graag op de hoogte van alle nieuwtjes. Daardoor blijft ze vaak achter, en de kans is dan groot dat ze me kwijt raakt. Normaalgesproken moet ik daarom steeds achterom kijken om haar in de gaten te houden. Vandaag loopt ze voor me, en kijkt zij steeds verbaasd achterom waar ík toch blijf.

Odette wandelt graag met de bal in haar bek. Ze raakt hem nooit kwijt, behalve als ze druk is met snuffelen. En dat is vandaag het geval. Ze heeft nu alle tijd om op zoek te gaan naar eetbare zaken, spoortjes te volgen en haar bal te vergeten. Alle struiken worden uitgebreid onderzocht, alle achtergelaten plasjes worden gecheckt, alle wortels worden uit de grond gegraven.

De honden zijn tevreden over het experiment. Aan zulke onderzoeken willen ze graag vaker deelnemen. De grootste uitdaging is voor mij. Ik ben gewend om door te lopen, en mijn honden volgen wel. Maar nu zijn de rollen omgekeerd: ik wacht op mijn honden. Het is lastig om niet te vervallen in mijn normale doorstaptempo. Lastig om af te wachten wat zij doen. Lastig om de regie van de wandeling uit handen te geven. In de pootjes van de honden.