Bijna elke dag zie ik het hondje zijn wandelingetje maken. Altijd hetzelfde rondje, altijd aan de lijn. Ondanks dat het bos 100 meter verderop is, komt hij er nooit. Zijn wandelweg bestaat uit asfalt en grasbermen, en duurt gemiddeld 10 minuten. Aan zijn primaire behoeften wordt voldaan, dat is waar. Maar is dat genoeg? Een hond heeft – behalve beweging – ook behoefte aan contact met soortgenoten, behoefte aan nieuwe wandelgebieden, en behoefte aan (mentale) uitdagingen.

Hij is beter af dan de honden waarmee vrijwel nooit wordt gewandeld. De honden die hun dagen vooral binnen en in de tuin doorbrengen. Die zelden ergens anders komen. Die zie ik helaas ook regelmatig. Uit onderzoek van de Hondenbescherming in 2009 is gebleken dat honden in Nederland te weinig bewegen. Meer dan de helft van de honden beweegt minder dan een uur en meer dan een op de vijf beweegt zelfs minder dan een half uur (in totaal!) op een doordeweekse dag. Dit kan leiden tot verveling, ongewenst gedrag en welzijnsproblemen voor de hond (bron: hondenbescherming.nl).

Ik vind het heerlijk om te wandelen met mijn honden. Ik doe allerlei trainingen met ze, en bedenk regelmatig leuke spelletjes tijdens het lopen. Toch vraag ik me wel eens af of ik ze genoeg bied. Hebben ze genoeg uitdaging? Zouden ze meer willen doen? Aan wie kan ik het beter vragen dan aan hen. Als ik dat doe, krijg ik geen reactie. Ze liggen diep te ronken.